Lokale Bekendheden in de spotlight

Welkom bij onze bijzondere serie waar in we de lokale bekendheden van de Gemeente Hellendoorn in het zonnetje zetten. In deze rubriek richten we de schijnwerpers op de mensen die onze gemeenschap gevormd hebben. Van de welbekende Nijverdallers tot de geliefde Hellendoorners, Het maakt niet uit of ze uit Nijverdal of Hellendoorn komen of uit een van de andere dorpskernen binnen onze gemeente, deze mensen hebben stuk voor stuk bijgedragen aan de rijke cultuur, het sociale leven en de geschiedenis die ons allemaal verbindt. In deze serie brengen we verhalen over hen die je vast wel kent, of waarvan je misschien al eens hebt gehoord. Wat deze verhalen bijzonder maakt, is dat we dieper ingaan op hun achtergrond. Wie zijn ze echt, wat drijft hen, en hoe hebben ze de gemeenschap beïnvloed? Hun levensverhalen zijn een bron  van inspiratie en trots voor iedereen in onze gemeente. Ken jij een bekend iemand uit de Gemeente Hellendoorn die volgens jou een plaats in de spotlight verdient? Of ben jezelf een lokale held die zijn of haar verhaal wil delen? We willen graag van je horen! Neem contact met ons op en deel je aanbeveling en of je eigen verhaal. Stuur ons een e-mail op info@nijverdalobjectief.nl en vertel ons wie volgens jou een ereplaats verdient in deze rubriek. We kijken er naar uit om meer te horen over de mensen die onze gemeenschap zo speciaal maken. Dank zij hun verhalen kunnen we blijven bouwen aan een nog hechtere en trotsere gemeenschap. Dus aarzel niet en laat van je horen!

Teksten; Peter Stevens na input van de kandidaten.

Jan Olthof: Een Leven Vol Motoren, Familie en Passie

Jan Olthof werd geboren op 29 augustus 1957 in het pittoreske Hellendoorn, op de flanken van de Hellendoornse Berg. Hij groeide op in een warm en hecht gezin met drie broers en twee zussen. Hoewel zijn broers helaas al zijn overleden, blijft de herinnering aan hen levendig in zijn hart. Zijn vader was veehandelaar, en van hem erfde Jan zijn scherpe handelsinstinct.

Toen Jan drie jaar oud was, verhuisde het gezin naar de Ommerweg 45 in Hellendoorn. Zijn jeugd bracht hij door op de openbare lagere school, waar hij veel plezier beleefde. Helaas verloor Jan op jonge leeftijd zijn ouders, maar zijn oudere zus Hannie en haar man namen de zorg voor het gezin op zich. Dankzij de steun van zijn oudere broers en de zussen, wist het gezin deze moeilijke periode goed door te komen.

Na de lagere school ging Jan naar de nieuwe LTS aan de Willem de Clerqstraat in Nijverdal, een belangrijke school voor technisch onderwijs in de regio. Vervolgens vervolgde hij zijn opleiding aan de LTS Autovak in Almelo, waar hij zich voorbereidde op een carrière in de autobranche. Hij volgde daarnaast talloze cursussen voor automonteur, hoewel hij de lessen op zaterdagochtend niet altijd even leuk vond.

 Het crossen op brommers en alles wat daar zo bij hoort is een dure hobby, en Jan en zijn maat Hennie Dijkstra besloten om een paar zakcentjes bij te verdienen met hun bedrijfje OltDijk, waar ze fietsen repareerden. Al het verdiende geld ging op aan brommers, motoren en een beetje plezier.

Op 15-jarige leeftijd begon Jan als leerling-monteur bij Citroëngarage Rijnsburger in Nijverdal. Daarna werkte hij vijftien jaar bij Bonthond in Wierden, waar hij uiteindelijk chef werkplaats werd. In die periode begon hij ook voor zichzelf, vanuit de schuur bij zijn huis aan de Jacob Kapteinstraat in Hellendoorn, waar hij auto’s verkocht en onderhoudsbeurten uitvoerde.

In 1988 richtte Jan zijn eigen autobedrijf op in Hellendoorn. In januari 1990 nam hij garage/tankstation Prangsma over in Hulsen, waar nu Bie Olthof is gevestigd. Het bedrijf biedt een breed scala aan diensten, waaronder een autobedrijf, tankstation, verhuur van aanhangwagens en bussen, en een lunchroom met vers belegde broodjes.

Motoren zijn altijd een grote hobby van Jan geweest. Hij is sinds 1972 lid van MCHN en werd in 2021 uitgeroepen tot erelid. Naast zijn persoonlijke Enduro-activiteiten heeft hij grote wedstrijden naar Hellendoorn gehaald, waaronder het EK Enduro. Jan heeft van zijn 18e tot 35e jaar wedstrijden gereden, vooral Endurowedstrijden in Nederland. Hij is nog steeds bestuurlijk en sportief betrokken bij de MCHN en is lid van de KNMV, waar hij zich richt op de Enduro-sport middels de ledenraad.

Jan is vooral een bekende Hellendoorner geworden door zijn activiteiten voor de motorsport en de LVVH. Hij is nog steeds voorzitter van de Leuke Vente Vereniging Hellendoorn, een groep jongens die in de jaren 70 begon met crossen op de brommer en later feestjes organiseerde voor de jongelui uit Hellendoorn. Ze hebben ook drie muzieknummers opgenomen in 1978: “Bie ‘t Schoap an ‘t schap”, “Het Helders Volkslied” en “Hellendoorn 900 joar”.

In 1977 trouwde Jan met Betsie Hoentjen, wat hij beschrijft als het beste wat hem ooit is overkomen. Samen hebben ze twee dochters, Svea en Jaimi, en een zoon, Ian, die nu het bedrijf heeft overgenomen. Inmiddels zijn er ook drie kleinkinderen: Jona, Sem en Maesie, en een vierde op komst. Zijn gezin en familie zijn altijd het belangrijkste voor Jan geweest. Sinds 2017 is zijn zoon Ian mede-eigenaar van het bedrijf, dat toen de naam “Bie Olthof” kreeg. In 2023 gingen Jan en Betsie met pensioen. Het bedrijf staat bekend om zijn gastvrijheid en persoonlijke benadering, wat heeft bijgedragen aan hun succes in de regio. In 2019 werden ze uitgeroepen tot beste ondernemer van de gemeente Hellendoorn door de BCHN(Business Club Hellendoorn Nijverdal) en in 2024 werd Bie Olthof het Beste universele autobedrijf van Nederland.

Jan is al 12 jaar dealer van het merk SHERCO uit Frankrijk, een grote producent en leverancier van Enduro crossmotoren. Nu hij met pensioen is, kan hij daar meer tijd aan besteden.

Nu geniet Jan van zijn pensioen, reist veel met de camper, zit nog regelmatig op een van zijn motoren, en werkt aan verschillende restauratieprojecten. Hij is bezig met een Mercedes vrachtwagen, knapt een MZ zijspan op en brengt zijn eerste SWM Enduro motor weer tot leven. Ook in het werken om het huis gaat veel tijd zitten, maar Jan doet het allemaal met veel enthousiasme en plezier.

Maar het belangrijkste wil Jan tot slot nog even kwijt; Hij is dankbaar dat we het met elkaar zo goed hebben en gezond zijn.

Dinand Webbink: Een Leven in Dienst van Cultuur en Geschiedenis

Dinand Webbink werd geboren op 16 september 1954 in Vroomshoop. Enige tijd na zijn geboorte verhuisde het gezin naar Brunssum in Limburg, waar zijn vader, Frits Webbink, als boekhouder werkte voor de steenkolenmijnen. Hier leerde Dinand zijn eerste woorden in het Zuid-Limburgs, waaran hij er nog steeds enkele af en toe gebruikt, tot verwarring van zijn gesprekspartners.

Na enkele jaren keerde de familie Webbink terug naar het oosten van Nederland, naar Hellendoorn. Het gezin woonde en werkte bij zijn grootvader in hotel-café-restaurant In de Tonne. Daarvoor had Dinands opa een café genaamd De Halte in Daarlerveen. Dit café stond dicht bij het station, vandaar de naam. Ook Dinands grootvader van moederskant had een horecagelegenheid in Daarlerveen, café en zaal Hofman, waar men ook bruiloften kon houden. In 1958 kon opa Webbink zijn droom verwezenlijken door de bouw van In de Tonne. Dinand ging naar de School met de Bijbel, nu bekend als De Es, en vervolgde zijn middelbareschooltijd op de Julianaschool in Nijverdal en later op het Christelijk Lyceum in Almelo, waar hij de HBS-B afrondde. Hoewel hij geen specifiek favoriet vak had, blonk hij uit in de Nederlandse taal.

Na zijn opleiding tot bibliothecaris begon Dinand zijn carrière bij de Openbare Bibliotheek in Zwolle. Later verhuisde hij naar Deventer, waar hij enkele jaren werkte bij de Openbare Bibliotheek, en vanaf 1980 bij Stads- of Athenaeumbibliotheek. Op een gegeven moment fuseerde deze met het Stadsarchief. Dinand is nog enkele jaren directeur van deze organisatie geweest. Na een licht herseninfarct stopte hij met deze functie en richtte zich op cultuurhistorisch werk, zoals het maken van tentoonstellingen, het schrijven van boeken en artikelen, en het rondleiden van groepen.

Dinand heeft in Amsterdam, Zwolle en bijna 20 jaar in Deventer gewoond. In 2017 begon hij als zelfstandig ondernemer en werkte aan diverse projecten, waaronder de 100-jarige geschiedenis van het voortgezet onderwijs in Nijverdal. Zijn achtergrond in de horeca, met name in hotel-café-restaurant In de Tonne, en zijn ervaring als ober bij bruiloften en andere evenementen, hebben ook een belangrijke rol gespeeld in zijn leven.

Dinand heeft een brede interesse in geschiedenis, kunst, vogels, molens, gevelstenen, en het leven en werk van Johanna van Buren. Zijn passie voor molens is bijna obsessief te noemen. Hij is een lokale bekendheid geworden door zijn publicaties en vrijwilligerswerk voor Oald Heldern De Noaberschop.

Dinand is getrouwd met Anita Schuurman en samen hebben ze een dochter, Iris, en een zoon, Vincent. Hij heeft twee zussen, Ineke en Joke, en twee broers, Henk (overleden) en Bertus. Boeken hebben altijd een grote inspiratiebron voor hem gevormd. Zijn interesse in regionale geschiedenis begon met het lezen van “Het kerkdorp Hellendoorn” van A. Ponsteen. Zijn fascinatie voor gevelstenen ontstond na het lezen van enkele negentiende-eeuwse werken die hij in 1975 in Amsterdam ontdekte. Bij boekhandel Waanders in Zwolle kocht hij ooit een beschadigd boek over molens in Overijssel, wat zijn passie voor molens aanwakkerde.

Dinand’s levensmotto is “Iej mut wat hebben, wat oew plög.” Hij is Ridder in de Orde van Oranje Nassau en heeft zich jarenlang ingezet voor het behoud en de toegankelijkheid van het culturele erfgoed van Hellendoorn. Hij speelt een belangrijke rol in organisaties zoals Oald Heldern de Noaberschop, museumboerderij Erve Hofman, het Dialectcafé en Uutgeverieje ’n Boaken.

Joop van Nijen: Een Levensverhaal van Doorzettingsvermogen en Betrokkenheid

Joop van Nijen werd geboren op 1 juli 1950 in Tynje, een dorp in de gemeente Opsterland. Zijn jeugd bracht hij door in verschillende plaatsen in Friesland en Groningen, waaronder Dokkum, Ferwerd, Loppersum, Ten Boer, Heerenveen en Appingedam. Hier bezocht hij diverse lagere scholen. Voor zijn middelbare school ging Joop naar de Ambachtsschool in Rijssen, waar hij een passie ontwikkelde voor het vak van machinebankwerker. Hij vervolgde zijn opleiding aan de Technische School in Almelo om automonteur te worden en later aan de SOMA in Ede voor de machinistenopleiding. Daarnaast behaalde Joop een aannemersdiploma en volgde hij diverse korte cursussen.

Joop begon zijn carrière als kraanmachinist bij bouwbedrijf Hegeman in Nijverdal. Hoewel hij de kwalificaties had om zelfstandig aannemer te worden, koos hij ervoor om in loondienst te blijven werken. Hij werd vooral bekend door zijn werk bij Ballast Nedam (voorheen Noord Nederlandse Wegenbouwmij) en zijn bestuurlijke activiteiten bij onder andere de Rabobank, BCHN, Op naar Nijverdal, Parkmanagement, Stichting Sportevenementen Hellendoorn-Nijverdal en Bouwend Nederland. Joop trouwde met Joke en samen kregen ze een dochter en een zoon. Ze zijn ook de trotse grootouders van vier kleinkinderen, variërend in leeftijd van 8 tot 26 jaar. Joop heeft een zus, twee halfzussen en drie halfbroers.

Joop werd sterk geïnspireerd door zijn vader, die in de wegenbouw werkte. Door het werk van zijn vader verhuisde het gezin vaak, meestal in een salonwagen van werk naar werk. Toen Joop vijftien was, vestigde het gezin zich aan de Groen van Prinstererstraat in Nijverdal, waar ze voor het eerst in een echt huis woonden. Dit was zijn 18e verhuizing, wat een blijvende impact op hem had en hem waarschijnlijk zo honkvast maakte.

Na enkele jaren als machinist bij Hegeman, werd Joop door een directielid van de Noord Nederlandse Wegenbouwmij gevraagd om bij hen te komen werken als uitvoerder, met de bedoeling om uiteindelijk zijn vader op te volgen als directielid van rayon Overijssel. Het begin was moeizaam, vooral omdat hij zich als zoon van de baas dubbel moest bewijzen. Maar hij slaagde erin en volgde zijn vader op toen deze door ziekte voortijdig met pensioen ging. Joop werkte tot zijn pré-pensioen bij het bedrijf en eindigde als commercieel directeur voor Noord-Oost Nederland.

Joop’s hobby’s omvatten sport, muziek luisteren en reizen. In zijn jeugd was hij een actieve wielrenner. Toen hij de overstap naar de amateurs moest maken, stopte hij omdat hij al werkte en daarnaast ook nog studeerde. Wielrennen bleef echter zijn grote passie, en hij volgt het nog steeds zoveel mogelijk op televisie. Tijdens zijn tijd bij Ballast Nedam was het bedrijf sponsor van een vrouwenwielerploeg waarin Marianne Vos haar debuut maakte als profrenster. Joop begeleidde deze ploeg vanuit het bedrijf en heeft nog steeds goed contact met Marianne en enkele andere rensters.

Na zijn wielercarrière ging Joop voetballen bij Hulzense Boys, wat hij met veel plezier deed. De laatste vijftien jaar golft hij meestal twee keer per week, wat hij heerlijk vindt om te doen, lekker buiten in beweging. Vanuit zijn passie voor sport richtte Joop samen met enkele anderen in 2002 de Stichting Sportevenementen Hellendoorn-Nijverdal op, waarmee ze landelijke sportevenementen naar de gemeente haalden. Twee jaar geleden werd de stichting opgeheven, en als waardering ontving de Stichting de erepenning van de Gemeente Hellendoorn. Joop en zijn vrouw Joke en Andre Schaap namen deze namens de stichting in ontvangst.

Joop heeft ook veel bestuurlijk werk gedaan, zowel binnen de wegenbouw als daarbuiten. Hij zat 25 jaar in het bestuur van de Rabobank, waar- van de laatste jaren als commissaris Daarnaast was hij een van de oprichters van de Businessclub Hellendoorn Nijverdal (BCHN) in 1997. De club begon met 32 leden en is inmiddels uitgegroeid tot een mooie club met ruim 200 leden. Joop is nog steeds erelid van de BCHN. Samen met zijn vrouw Joke was hij vaak bestuurlijk actief. Joop was secretaris bij de BCHN en zijn vrouw heeft altijd het secretariaatswerk gedaan. Zij was ook bestuurslid bij de Stichting Sportevenementen, en bij haar CDA-activiteiten was Joop de trouwe secondant. Maar ook bij Ballast Nedam werd samengewerkt, waar zij de secretaresse van Joop was. In 2009 werden ze beiden benoemd tot lid in de Orde van Oranje Nassau.

Nu genieten Joop en Joke van de rust en natuur op het platteland. Ze wonen lekker buitenaf met een hond en wat kleinvee. De kinderen wonen dicht in de buurt en Joop speelt regelmatig en Joke af en toe een partijtje golf. Joop en Joke vermaken zich prima en genieten van hun welverdiende rust.

Passie en Doorzettingsvermogen: Het Verhaal van Rikjan Schuttevaar

Rikjan Schuttevaar werd op 13 december 1974 geboren in het kleine gehucht Eelen en Rhaan, net buiten Hellendoorn. Zijn jeugd bracht hij door in deze landelijke omgeving, waar hij naar de Jan Barbier school in Hellendoorn ging. Na de basisschool vervolgde hij zijn opleiding aan het College Noetsele in Nijverdal, waar lichamelijke oefening zijn favoriete vak was.

Na de middelbare school ging Rikjan naar MBO de Groene Welle in Hardenberg, waar hij daarna een HBO kaderopleiding veehouderij volgde. Zijn eerste baantje was vakantiewerk op een rundveehouderij, maar hij wist nog niet precies wat hij wilde doen. Zijn vader regelde een baan voor hem als voeger in de bouw, een beroep dat hij twee jaar lang uitoefende.

In 1994 kreeg Rikjan de kans om bedrijfsleider te worden bij een pluimveebedrijf in Exloërmond, Drenthe. Dit leidde tot een verhuizing naar Drenthe. In zijn vrije tijd voetbalde hij bij SV Mussel, waar hij zelfs af en toe training kreeg van Ron Jans. Rikjan trainde drie keer per week en merkte dat de trainingen hun vruchten afwierpen, want hij ging beter voetballen.

Het leven nam een onverwachte wending toen zijn vader plotseling eind 1999 overleed. Rikjan besloot terug te keren naar zijn familie en dichter bij huis te gaan wonen. Hij vond werk als monteur bij Smits-Agro en groeide door naar een functie in de planning.

In 2014 besloot Rikjan samen met zijn huidige compagnon om zelfstandig ondernemer te worden. Ze namen het bedrijf over waar ze werkten, Smits-Agro, een MKB-bedrijf met 20 medewerkers dat stalinrichtingen verkoopt en monteert voor de pluimvee-, varkens- en rundveehouderij. De kans deed zich voor omdat hun baas met pensioen ging. Het is een voordeel dat Rikjan in alle lagen van het bedrijf had gewerkt, want zo wist hij wat er speelde. Het belangrijkste vindt hij dat ze als team werken waarin iedereen gelijk is, positief is, weet van aanpakken, en elkaar sterker maakt. Het bedrijf opereert vanuit twee vestigingen in Breda en Nijverdal.

Naast zijn werk heeft Rikjan diverse hobby’s. Hij sport graag bij DRW, bezoekt festivals, luistert naar muziek en reist liefst meerdere keren per jaar naar Italië. Ook is hij voorzitter van VV Hellendoorn, een rol die hij met veel passie vervult. Zijn brede interesses en gedrevenheid komen tot uiting in alles wat hij doet.

Rikjan is getrouwd met Nancy en samen hebben ze vier kinderen: Liz, Jari, Mik en Moos. Hij komt uit een gezin met drie kinderen, met een oudere zus en een jongere broer. Zijn levensmotto is: “Zonder positieve inzet geen overwinning.” Hij hecht veel waarde aan noaberschap en vindt het belangrijk dat mensen op een sociale en respectvolle manier met elkaar omgaan. Als voorzitter van VV Hellendoorn en ondernemer bij Smits-Agro heeft Rikjan veel lokale connecties en is hij een bekende figuur in de gemeenschap. Hij leeft zijn leven vol passie en gedrevenheid, geïnspireerd door de waarden die zijn vader hem heeft meegegeven.

Jan Mensink: Een Leven in het Teken van Waterpolo en Passie

Jan Mensink, geboren op 28 oktober 1958 in Nijverdal, heeft een indrukwekkende carrière opgebouwd in de wereld van het waterpolo. Zijn reis begon op de Beatrixschool in Nijverdal en leidde hem via de LTS en MTS naar een studie voor zwemonderwijzer en manager van zwembaden. Zijn passie voor sport bracht hem in contact met het NOC*NSF, waar hij een opleiding Communicatie volgde via de Major Brixis type indicator in de USA.

Als jonge tiener was Jan bijna dagelijks te vinden in Zwembad het Ravijn, waar hij lid was van de Zwem- en Poloclub met dezelfde naam. Zwemmen en waterpolo waren toen al grote hobby’s, en via het waterpoloteam van de jongens belandde hij uiteindelijk in het eerste herenteam van Het Ravijn, waar hij uitblonk.

Jan is op 8-jarige leeftijd lid geworden van ZPC het Ravijn en op z’n 14e maakte hij zijn debuut in het Heren1. Hij heeft 15 jaar in het 1e Herenteam van ZPC het Ravijn gespeeld en in die periode is het team opgeklommen van de derde klasse naar de eredivisie waar Jan 8 jaar lang deel vanuit gemaakt heeft.

Zijn eerste baan als zwemonderwijzer in de gemeente Rijssen was slechts het begin. Al snel werd hij jeugdtrainer bij Het Ravijn, waar hij later elf jaar lang het eerste herenteam trainde en coachte. Een hoogtepunt in deze periode was het winnen van de KNZB-beker in 1995 en het bereiken van de laatste acht in de Europa Cup met Heren 1 van Het Ravijn.

In 1996 maakte Jan de overstap naar een nationale rol als bondscoach waterpolo bij de KNZB/NOC*NSF. Onder zijn leiding behaalde het nationale damesteam indrukwekkende resultaten: een tweede plaats op het WK in 1998, een eerste plaats op de World Cup in 1999, kwalificatie voor de Olympische Spelen van Sydney 2000, en een tweede plaats op het EK in Italië. Tijdens de Olympische Spelen van Sydney in 2000 eindigde het team op een vierde plaats.

Na de Olympische Spelen ging Jan aan de slag als eindverantwoordelijke en adviseur bij Schuurman BZC, waar hij het team van de derde klasse naar de eredivisie leidde. Onder zijn leiding werd Schuurman BZC vier keer kampioen van Nederland en speelde het team vier keer in de Champions League. Na zestien jaar als trainer adviseur werd hij hoofdopleidingen bij de Schuurman groep (verantwoordelijk voor 80 managers).

Jan keerde terug naar ZPC Het Ravijn om de dames twee jaar te trainen en coachen, en later ook de heren. Helaas moest hij stoppen vanwege hartproblemen, maar na een langzaam herstel keerde hij terug als trainer en coach van Heren 1.

Op 1 juli 2023 was Jan betrokken bij een ernstig ongeval veroorzaakt door een ander, waar hij nu nog dagelijks de lichamelijke problemen van ondervindt. Hij is frontaal aangereden door een jongen van 22 in een McLaren. Jan had bijna alles gebroken wat je maar breken kunt en heeft moeten vechten voor zijn leven. Hij heeft 6 weken in het ziekenhuis gelegen waarvan 3 weken op Intensive Care. Hij is geopereerd aan de nek, de darmen en z’n knie en heeft 5 weken gerevalideerd in het Roessingh in Enschede. Momenteel is hij enigszins hersteld.

Jan is nu assistent bij Heren 1 en traint en coacht hij het beloften team van Het Ravijn. Naast zijn professionele carrière heeft Jan een passie voor wandelen en skiën, en hij is geïnteresseerd in alle sporten. Hij staat bekend om zijn analyse en kijk op wedstrijden. Jan is getrouwd, heeft twee kinderen en een kleinkind, en een broer. Zijn grootste inspiratiebronnen zijn Joop Aal, zijn eerste trainer, en Jan Bultman, die hem het vak van waterpolotrainer leerde.

Jan’s levensmotto’s zijn ;

“Noaberschap” - kijk naar elkaar om in deze hectische maatschappij.

 “Kijk niet alleen naar het uiterlijk en de prestaties maar naar de mens achter de sporter”.

Hij is trots op zijn roots in Nijverdal en geniet van het leven daar, hoewel hij vindt dat de gemeente meer zou moeten doen om sportverenigingen te ondersteunen. Zijn passie voor waterpolo blijft sterk, ondanks de financiële uitdagingen die de sport bedreigen.

Jan Dijsselhof: Een Leven in de Horeca en Muziek

Jan Dijsselhof werd geboren op 18 juli 1961 in het pittoreske Hellendoorn. Zijn vroege jaren bracht hij door in dit rustige dorp, waar hij zijn basisschooltijd doorbracht aan de Openbare Basisschool aan de Raadhuisstraat, nu bekend als Reggewinde.

Na de lagere school vervolgde Jan zijn opleiding aan de M.A.V.O. Hij begon op de locatie Joncheerelaan en voltooide zijn opleiding aan Reggesteyn Noetselerbergweg. School was voor Jan niet de meest boeiende tijd; zijn favoriete moment van de dag was het eindsignaal, waarna hij snel naar huis ging. Na de M.A.V.O. volgde hij een jaar aan de M.D.S. Zwolle Hanze College, waarna hij vier jaar studeerde aan de M.H.S. Hotelschool op dezelfde locatie.

Zijn carrière in de horeca begon na diverse stages en een dienstperiode. Jan werd bedrijfsleider bij Bowlingcentrum De Ploeg in Varsseveld en later bij Restaurant de Kroon, eigendom van de familie Mollink. In 1996 vonden er managementwisselingen plaats, wat leidde tot een nieuwe fase in Jans leven.

In januari 1997 startte Jan samen met zijn vrouw Rineke een horecabedrijf in een bedrijfsverzamelgebouw aan de Newtonweg in Zwolle. Het bedrijf richtte zich op bedrijfscatering, maar de omzet was aanvankelijk laag. Via een makelaar namen ze het bedrijf over en genoten van de mooie werktijden en vrije weekenden. Echter, de werkzaamheden breidden zich uit naar Hellendoorn en Nijverdal, en het werk in Zwolle werd intensiever. Met één vaste medewerker en vijf gepensioneerden die hielpen met de leveringen, werd het bedrijf steeds drukker. Uiteindelijk besloten Jan en Rineke dat het tijd was voor een verandering, mede omdat Jan het persoonlijke contact met klanten miste.

De overstap naar de reguliere horeca bracht hen naar Hancate, waar ze een restaurant overnamen. Na vier jaar kregen ze de kans om terug te keren naar Restaurant de Kroon in Hellendoorn, waar ze met veel plezier vele feesten, partijen, diners en catering op locatie verzorgden. Dit avontuur eindigde in 2016, waarna Jan via beurzen in contact kwam met mensen die maaltijden aan huis verzorgden.

Rineke keerde terug naar de zorg en werkt nu als IG-verzorgende in het Prins Claus huis in Nijverdal, waar ze kleinschalige zorg biedt die voelt als thuis. Jan ging verder met “Eten met gemak”, een bedrijf dat in 2018 werd overgenomen door Foodconnect in Almelo. In 2022 voegde Albert Heijn deze dienst toe aan haar activiteiten, om ook senioren van hoogwaardige maaltijden te voorzien. Jan beheert een uitgebreide regio en geniet van het werk, waarbij hij veelal senioren helpt om wekelijks een gezonde maaltijd te nuttigen. Zijn bezorggebied omvat de gemeenten Hellendoorn, Ommen, Raalte, Olst-Wijhe en Heerde. Maaltijd Thuis is de naam van de bezorgservice.

Naast zijn werk heeft Jan één grote hobby: muziek maken. Al 54 jaar is hij lid van de Hellendoornse Harmonie, waar hij tenorsaxofoon speelt. Muziek was een belangrijk onderdeel van zijn jeugd; zijn vader gaf hem een klarinet en moedigde hem aan om dagelijks 30 minuten te oefenen. 

Jan; Het was niet altijd gemakkelijk, maar doorzettingsvermogen heeft me gebracht waar ik nu sta in de muziek. Iedereen in mijn omgeving was betrokken bij voetbal, vooral bij VESOS. Ik was een redelijke voetballer met een goede linkerpoot, en ze waren dol op me. Echter, toen ik ongeveer 14 jaar oud was, kreeg ik knieproblemen. Thuis moest ik een keuze maken: doorgaan met voetbal of me volledig richten op muziek, zoals mijn vader voorstelde, omdat je dat je hele leven kunt doen.

Inmiddels ben ik al bijna 19 jaar kapelmeester van de Eschlanderkapel in Hellendoorn. Het leiden van een orkest van 20 mannen en vrouwen, waar we samen op een zo hoog mogelijk niveau Böhmische blaasmuziek spelen, is geweldig om te doen. Het vergt veel repetities, maar de beloning komt in de vorm van prachtige concerten en mooie reizen naar het buitenland.

Ik heb een algemene muzikale interesse  met een specialisatie in Böhmische blaasmuziek. Mijn bekendheid komt deels uit de horeca en deels uit mijn muzikale activiteiten. Als kapelmeester presenteer ik de concerten, waarna mensen me vaak aanspreken over de muziek of andere vragen stellen. Daarnaast geniet mijn vader ook bekendheid in ons dorp, zowel door zijn muzikale verleden als door zijn hoge leeftijd van 96 jaar. Hij fietst nog steeds zo’n 25 kilometer rond en doet zijn boodschappen zelf, behalve het warme eten, dat regel ik natuurlijk voor hem. Het is prachtig om zo oud te mogen worden, en ik ben er trots op!

Wat betreft mijn gezin, ik ben al 38 jaar getrouwd met Rineke. We hebben twee dochters, Marloes (34) en Lisa (32), met hun respectievelijke echtgenoten Joren en Nando. Onze drie kleinkinderen zijn het mooiste wat ons is overkomen! Elke woensdag passen we op hen. Inmiddels gaan twee van de drie naar school, dus ook daarin zien we vooruitgang. In oktober hebben we altijd ons jaarlijkse weekendje weg met de hele familie; dit jaar gaan we naar Drenthe!

Ik heb één broer, Hans Dijsselhof, die ook veel met muziek bezig is en een muziekprogramma heeft bij de lokale HOI Media.

Wat inspiratiebronnen betreft, ben ik niet door één persoon geïnspireerd. Ik geloof dat je als ondernemer veel kunt leren van collega-ondernemers, maar ook door de media te volgen en naar anderen te luisteren. Mijn klanten zijn ook een bron van inspiratie; zij delen hun verhalen met mij, en daar hoor je vele levenservaringen.

Mijn levensmotto is simpel: je moet je lekker in je vel voelen om prettig te kunnen leven. De een houdt van drie keer per week zwemmen, de ander gaat twee keer per week naar de kroeg. Iedereen heeft wel iets. Ik ga twee keer per week naar de Tente in park de Geuren om daar muziek te maken en te genieten van de derde helft. Muziek is mijn passie!

Ik geniet niet alleen van harmonie- en fanfaremuziek, maar ook van klassieke muziek. Radio 2 staat meestal aan tot 16:00 uur, daarna schakel ik over. Ik zie mijn werk niet als werk; het geeft veel voldoening als je aan het eind van de dag thuiskomt, je verhaal kunt delen, een borrel kunt drinken en kunt genieten van muziek.

Na mijn werkzame leven zal muziek me nog wel even bezighouden, maar ik weet dat ik dit goed moet blijven doen. Anders is het over en uit! Mijn contract bij Maaltijd Thuis loopt halverwege 2026 af, en ik ga komend voorjaar kijken wat de toekomst brengt. In elk geval geen verlenging voor vijf jaar! De huidige regering zal de AOW-leeftijd niet snel terugbrengen naar 65, dus we zullen zien wat de toekomst brengt. www.maaltijdthuis.nl

Rob Telgenkamp: Een Leven Vol Muziek, Horeca en Evenementen

Rob Telgenkamp werd geboren op 3 april 1960 in het Australische Wentworthville. Op jonge leeftijd verhuisde hij met zijn familie naar Nederland, waar hij zijn jeugd doorbracht. Rob ging naar de lagere school in Hengelo en later in Raalte. Zijn middelbare schooltijd begon op de Havo in Raalte, maar na een jaar werd hij van school gestuurd. Hij vervolgde zijn opleiding op de MAVO in Raalte, tegenwoordig bekend als Het Carmel College Salland. Sport was altijd zijn favoriete vak op school. Hij kwam rond 1978 uiteindelijk in Nijverdal wonen.

Na het afronden van de MAVO koos Rob voor de Middelbare Detailhandel School (MDS) in Zwolle, voornamelijk eigenlijk omdat hij op dat moment geen betere optie wist. Als er wel eens gevraagd wordt naar opleiding,  zegt hij altijd de “universiteit des levens” doorlopen te hebben. In 1978 rondde hij de MDS af. Zijn eerste baantje was ramenlapper bij Van Galen in Nijverdal. Met een bakfiets. Dat hield hij drie maanden vol. Toen volgden een half jaar in de montage ploeg van Sepawand. Kort daarna ging hij werken in een dierenwinkel in Borne, wat meteen het signaal was om met Brendy in dat dorp te gaan samenwonen. Tussentijds diende hij ook nog zes weken in het leger, maar werd na herstelt te zijn van acute reuma, uit dienst ontslagen.

In 1982 begon Rob aan een nieuw avontuur door het Oude Mandje, een horecagelegenheid halverwege Hellendoorn, te verbouwen tot De Lantaarn. Kort daarna opende De Lantaarn zijn deuren en begon Rob zijn carrière als horecaondernemer. Rond die opening trouwde hij met Brendy en in de daaropvolgende jaren werden hun zonen Lars (1986) en Bas (1988) geboren. Rob is al 41 jaar gelukkig getrouwd met Brendy Hij heeft twee zussen.

Het jaar 1989 was een overgangsjaar voor Rob. De Lantaarn op de originele plek moest verdwijnen voor nieuwbouw. Dat was ook de afspraak, maar het draaide als een tiet. Ze konden mogelijk verhuizen naar ’t Schoap in Hellendoorn. Daar moest nog wel flink over onderhandeld worden. Als tussen oplossing werkte hij een jaartje als beheerder van “Ons Gebouw”. De verhuizingen ging door en Rob (& Brendy) transformeerden het voormalige ‘Schoap’ tot De Lantaarn. Het werd een echt Poppodium waar bijna wekelijks spraakmakende en internationale bands optraden. In 2004 besloot hij te stoppen met De Lantaarn.

Tijdens zijn tijd bij De Lantaarn, rond 1996, werd Rob gevraagd om de productie van de tour van de band Normaal te coördineren, waarbij ze met een grote circustent door Nederland trokken. Dit avontuur duurde tot 1998. Waarna hij werd doorgeschoven naar het productie team van Lowlands/Mojo, een rol die hij vervulde van 1998 tot 2004. In die tijd draaide hij naast deze fulltime baan óók de Lantaarn.

Toen de eigenaar van De Budde aangaf met pensioen te willen gaan, namen Rob en Brendy het in 2009 over. In 2017 droegen ze de exploitatie van De Budde over, hoewel het pand en de parkeerplaats nog steeds hun eigendom zijn.

Rob heeft een breed scala aan hobby’s, waaronder muziek, motorrijden, drummen en hij geniet ook en nog steeds veel van zijn werk. Hij kijkt graag naar een goede film. Zijn levensmotto luidt: “Ik heb altijd veel respect voor mensen die iets ondernemen en wagen. Beter spijt van dingen die je hebt geprobeerd, dan van dingen die je hád willen doen.” Hij is wars van mensen die zichzelf té serieus nemen en vindt zelfspot belangrijk. Heeft het hart op de tong, zegt wat hij denkt en houdt van de duidelijkheid. Daar hebben sommige mensen nog wel eens moeite mee, weet hij. Maar andersom werkt het ook. Kritiek, mits onderbouwd, is áltijd goed.

Motto’s en spreuken zijn er vele. Vallend onder de categorie  ‘zoals mijn opa altijd zei’.

 ‘What you see is what you get’ is van toepassing op alles wat Rob en zijn team doet. En zakelijk: ‘we doen wat we zeggen en we zeggen wat we doen’ en ‘If you pay peanuts, you get monkeys’ als verwijzing dat goed en betrokken personeel nou eenmaal niet goedkoop is. Het is maar een kleine greep uit de vele tegeltjes op kantoor.  Een andere favoriete onlangs gehoorde quote is: “Binnen de lijntjes werken is de afspraak, maar buitenkant lijn is óók in.” 

In 1995 organiseerden Rob en Brendy de eerste editie van Dauwpop, het festival dat inmiddels een begrip is in Nederland. Hij is lid van MCNH en speelt in de band The Accidentals. In 2026 vieren ze de 30e editie van Dauwpop.

Bij Ribs & Blues in Raalte speelt Rob ook een belangrijke rol als bestuurslid, mede-programmeur en is hij verantwoordelijk voor licht en geluid en de horeca. Hij stond mede aan de wieg van dit festival.

Momenteel werkt Rob voor zijn eigen bureau Evhands, hét evenementenbureau van Overijssel. Dit bureau is ontstaan vanuit poppodium De Lantaarn in Hellendoorn en is door de jaren heen uitgegroeid tot een full-service, allround eventbureau. Onder leiding van Rob organiseert het Evhands-team niet alleen eigen producties zoals Dauwpop, maar assisteert het onder andere ook bij evenementen als Military Boekelo – Bevrijdingfestival Wageningen –  Tomorrowland – Down the Rabbithole – Lowlands - Zwarte Cross én Ribs&Blues.

Naast zijn werk met Evhands, dat zich richt op de evenementenbranche, hebben Rob en zijn team ook het ‘Ministerie van Plezier’ opgericht. Deze tak is gespecialiseerd in het organiseren van unieke bedrijfsfeesten en privéfeesten. Met de nadruk op uniek en spectaculair. Met hun uitgebreide ervaring in evenementen, hun knowhow en hun netwerk van artiesten, creëren ze feesten die zo indrukwekkend zijn dat mensen er jaren later nog steeds over praten.

Rob wordt vaak omschreven als een hardwerkende horeca-tycoon die talloze evenementen heeft georganiseerd in de gemeente Hellendoorn en daarbuiten. Velen hebben van zijn inspanningen kunnen genieten, en het is duidelijk dat we in de toekomst nog veel van hem kunnen verwachten.

Voor meer informatie kun je terecht op de website van het Ministerie van Plezier: www.ministerievanplezier.nl.

Familie, Werk en Passie: Het Levensverhaal van Joop van Keulen

Joop van Keulen werd geboren op 22 februari 1957 in de Groen van Prinsterenstraat, midden in het hart van Nijverdal. Hij groeide op in een groot en hecht gezin, met twee oudere zussen, drie oudere broers en twee jongere broers. Zijn jeugd speelde zich af in een levendige buurt, waar de lagere school, Hendrik Wormser, recht tegenover zijn huis lag. Dit zorgde voor een dynamische en sociale omgeving waarin Joop zijn eerste jaren doorbracht.

Na de lagere school zette Joop zijn opleiding voort aan de Havo/Mavo, die later bekend zou worden als College Noetsele. De MAVO doorliep hij in vijf jaar, waarna hij verderging naar de Havo. Tijdens zijn MAVO-jaren kreeg hij les in vijf verschillende gebouwen, maar toen hij naar de Havo ging, werd alles samengevoegd in een splinternieuwe school, College Noetsele. Vooral wiskunde lag hem goed, wat later van pas zou komen in zijn carrière.

Na de middelbare school koos Joop voor een uitdagende opleiding aan de HEAO, waar hij zich specialiseerde in Commerciële Economie, Interne Organisatie en Bedrijfskunde. Zijn eerste baan vond hij in Amsterdam als Commercieel Medewerker op de afdeling Marketing Services bij Admedia. Deze functie legde de basis voor zijn verdere loopbaan en gaf hem de kans om zijn vaardigheden in de praktijk te brengen.

Joop heeft een breed scala aan hobby’s en interesses. Hij is een fervent voetballer, wielrenner, skiër, golfer en keyboardspeler. Daarnaast houdt hij van puzzelen met Sudoku en Wordfeud. Humor speelt ook een belangrijke rol in zijn leven; hij vindt het leuk om moppen te tappen en beschouwt zijn werk zelfs als een soort hobby.

In 1977 trouwde Joop met Ivonne en werd hij vader van één zoon en drie dochters. Inmiddels is hij ook de trotse opa van vijf kleinzoons en drie kleindochters. Zijn vader, Lammert van Keulen, was altijd zijn grote inspiratiebron, maar helaas overleed hij veel te jong in 1987 op 68-jarige leeftijd. Joop’s levensmotto is: “Een dag niet gelachen is een dag niet geleefd.”

Joop is al bijna 60 jaar lid van de voetbalvereniging DES, waar hij in de jaren '90 vijf jaar voorzitter was. Op 1 september 1980 begon hij te werken in het familiebedrijf, een interieurbouwbedrijf in Heiloo. In 1986 werd hij voor een derde aandeelhouder in de nieuw opgerichte Holding Van Keulen Bedrijven, waarin de aandelen van Van Keulen Interieurbouw en Van Keulen Mobielbouw werden ondergebracht. In 2006 vond de ontvlechting plaats en werd Joop de enige aandeelhouder van Van Keulen Interieurbouw. In november 2022 droeg hij via de Bedrijfsopvolgingsregeling de aandelen van zijn holding over aan zijn kinderen.

Dit jaar viert het bedrijf het 80-jarig jubileum van het ondernemerschap van Joop’s vader. In 2019, tijdens het 75-jarig jubileum, ontving Joop een koninklijke onderscheiding van burgemeester Anneke Raven en werd hij benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau. Hoewel hij nog steeds betrokken is bij het bedrijf, laat hij veel over aan zijn kinderen. Met meer dan 500 medewerkers zijn ze trots op hun bedrijven, met de hoofdvestiging in Nijverdal, een moderne staalfabriek in Tynaarlo, een bedrijf in Dieren en een zelfstandige vestiging in Mariënheem.

In 2007 werd Joop als eerste uitgeroepen tot ondernemer van het jaar door BCNH. Met 450 medewerkers is Van Keulen Interieurbouw de op één na grootste werkgever in de gemeente Hellendoorn. Joop van Keulen, nu 67 jaar oud, staat bekend als een gepassioneerde en betrokken werkgever, die zijn mening over verschillende onderwerpen duidelijk en zonder terughoudendheid uitspreekt.

Van Kerkkoor tot Theaterproducties: De Muzikale Reis van Melissa Veltmaat”

Muziek en theater zijn mijn grote passies. Als klein meisje begon ik bij kinderkoor ‘De Paduaatjes’ in de Rooms-katholieke kerk van Nijverdal. Rond mijn twaalfde mocht ik naar het tienerkoor Novarum, en na mijn achttiende ging ik verder bij het jongvolwassenenkoor Quo Vadis. Tijdens mijn studie logopedie nam ik een pauze, maar later pakte ik Quo Vadis weer op. Ik voelde me er helemaal thuis, als een vis in het water.

In mijn jeugd kreeg ik blokfluitles op de Schaapskooi in de Kruidenwijk, Nijverdal. Daarna probeerde ik hobo, maar dat was niet echt mijn ding. Ik wilde heel graag drummen. Ik herinner me nog goed dat ik tijdens een open dag van de muziekschool bij de oude Super de Boer aan de Grotestraat iemand van de Tubantia vertelde dat ik wilde drummen. Mijn moeder zei toen: “Een drumstel komt er bij ons thuis niet in!” Dit werd zelfs gebruikt als titel in de kant. En het grappige is dat ik, sinds ik op mezelf woon, wel een drumstel heb. Ik heb het de man van de krant nog eens verteld, en hij herinnerde het zich nog.

Bij Quo Vadis zette ik ook stappen in het theater. Ik deed mee aan het voorprogramma van ‘Het Verzet Kraakt’ over de grootste bankroof van Almelo, geschreven door Gerard Cornelisse. Quo Vadis werd ook gevraagd om mee te doen aan een theaterproductie van de Vriezeveense Harmonie in Vriezenveen. Samen met koorgenoot Mark was ik een van de weinigen die meedeed. Het was een prachtige ervaring met Erik van de Kolk en Diane Ranselaar.

Daarna kwam ‘Van Katoen en Water’ in Almelo, ook van Gerard Cornelisse, waar ik opnieuw in het voorprogramma mocht optreden. Naast mijn werk voor de schermen hielp ik ook achter de schermen bij bijzondere producties zoals ‘Hanna van Hendrik’ en ‘De Vergeten Twentse Lente’ van Johanna ter Steege en Anouk Kapel. Deze producties hebben een speciale plek in mijn hart.

Tijdens ‘De Vergeten Twentse Lente’ kwam de oproep voor ‘Dhlomo’, een theaterproductie over de Afrikaanse profvoetballer en politicus Dharius Dhlomo, die in zijn eigen land geen kansen kreeg vanwege discriminatie. Iedereen kon zich aanmelden voor deze productie van Boudewijn Koops en Ilona Kevelman, ongeacht ervaring. Het vond plaats in het Heraclesstadion in Almelo, en ik had het erg naar mijn zin.

Afgelopen jaar waagde ik de stap om echt in een theaterproductie mee te doen. Ik deed auditie voor ‘Eindeloze Zomer’ over Krönnenzommer en kreeg een rol in het ensemble en een edelfiguratierol. Ik vind het geweldig om te doen.

Naast theater en zang heb ik ook op televisie gefigureerd in ‘Van Jong Leu en Oale Groond’, ‘Spangas’, en de psychologische dramaserie ‘Overspel’. Het gekste was misschien wel dat ik in Frankrijk, een uur van Calais, ging figureren. Samen met een kennis besloten we dit spontaan te doen en reden we op één dag heen en weer. We hadden zoveel plezier, en daar gaat het om.

Ik heb ook gedanst bij bekende Nijverdallers zoals Annet Nikamp bij ‘Vanavond Dansen’ en Vincent, en bij Nick Brinkhuis’ ‘Rampampam’. Wat mijn toekomstplannen zijn? In september start ik bij de KSW met het talentproject, en je raadt het al… met slagwerk! Vroeger heb ik daar nog majorettes gehad. Ik heb nooit drumles gehad, maar ik heb er wel feeling voor. Wat ik ook graag zou willen, is zingen in een band. Dus als iemand zich geroepen voelt om samen iets moois te maken, laat het me weten! Voorlopig houd ik me bezig met het Overdagkoor op Maat. Dit is een pop/musicalkoor en daarnaast zing ik bij Pajoko in Hellendoorn. Dit naam van dit katholieke kerkkoor betekent van oorprong ´het parochiejongerenkoor´.  Daarnaast zing ik in de band van het kinderbijbelfeest, dat op 29 oktober plaatsvindt op Reggesteyn. Kinderen uit Nijverdal en omgeving kunnen zich hiervoor aanmelden via hun leerkracht met een QR-code. Ook help ik mee met de dienst op de zondag die in basisschool de Schaapskooi in Nijverdal plaatsvindt vanuit de Protestante kerk. Ik vind het prachtig om zowel binnen de katholieke als de protestantse kerk actief te zijn. Muziek en kerk zorgen voor verbinding, en het is belangrijk om samen te werken en krachten te bundelen. Ik hoop dat er steeds meer samenwerkingen ontstaan in de gemeente Hellendoorn, want we hebben elkaar harder nodig dan we soms denken. Ik hou van verbinding en het zoeken naar oplossingen. Samen, maar niet alleen, net als vrede. Samen op weg naar 5 mei, en iedereen in de gemeente Hellendoorn: laat je horen!

Daarnaast sta ik soms achter de camera bij het programma ‘Wat bezielt je’ van Hoi Media. Dit programma sprak me aan omdat ik het belangrijk vind dat er aandacht is voor ieder mens en wat hem of haar bezighoudt. We moeten er voor elkaar zijn, vooral in tijden van narigheid. Kritiek en oordelen komen vaak snel, maar wees lief voor elkaar. Muziek heeft me altijd kracht gegeven, en ik voel nog steeds de aanwezigheid van mijn engelbewaarder op mijn schouder.